و صدایی برخاست                      خانه ای ویران شد در پسش خانه ای دیگر نیز و سر انجام شهری... و صدا خامش شد.....                          و تکانها خوابید. ولی اما در پی طوفانی چه بسا دلهایی کز غمی ویران شد                 دل مادر لرزید                                 کودکش هیچ ندید       دست و پای کودک                          زیر خروارها خاک                                              خونین                                                                                                       پیدا بود                دل مادر خون شد                                 فریاد زد:                                            کودکم                       کودک من                                      آرامید و تکانها خوابید ولی اما آیا             هیچکس فکر نکرد که تکان دل این مادر                        از چه رو بیدار است؟؟؟ و چرا        وچرا               کودکها      آواره        گریان       زخمی در پی مادرها                 گریانند دیگر از کس بی کس                        دیگر هیچ ارگی نیست                                                                        ارگ ما خوابیده است بم ما خفته در آن خلوت سرد و هزاران آدم               به همانند تو و من                                    در زیرش خوابیدند  همه نالان            همه گریان                        همه تنها هیچکس کس نداشت              کشورم   ایرانم                                    باز در سوگ نشست.